تولید زایلیتول از باگاس نیشکر با استفاده از مخمر پیچیا گیلرموندی

به منظور بهینه سازی مقادیر متغیرهای غلظت اسید سولفوریک و مدت زمان آبکافت در مرحله آبکافت اسیدی باگاس نیشکر از طرح آماری ccd استفاده شد غلظت محلول اسیدی و مدت زمان آبکافت به ترتیب از 100 تا 160 میلی گرم اسید به ازای هر گرم وزن خشک باگاس و 20 تا 40 دقیقه متغیر بوده است، در شرایطی که دما (120 درجه سانتی گراد) و نسبت وزن باگاس به حجم محلول اسیدی 5 ثابت در نظر گرفته شد نتایج آزمایش های این مرحله نشان داد که هر دو متغیر غلظت محلول اسیدی و مدت زمان آبکافت اسیدی، غلظت زایلوز را متاثر می سازد بالاترین غلظت زایلوز (834 g/l) طی آبکافت با محلول اسیدی با غلظت 160mg/g به مدت 40 دقیقه به دست آمد محلول حاصل از تیمار بهینه مرحله آبکافت اسیدی باگاس با هدف افزایش غلظت زایلوز، در شرایط خلاء تغلیظ شد و حذف (یا تقلیل) مواد نامطلوب آن به واسطه تغییر ph و جذب روی کرین فعال انجام گرفت سپس، عصاره آبکافت تغلیظ و تیمار شده به عنوان سابسترای مرحله تولید زیستی زایلیتول توسط مخمر پیچیاگیلرموندی dsm 70057، مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش های مرحله تخمیر در شرایط متفاوت شامل استفاده یا عدم استفاده از پایه تثبیت در محیط تخمیر، سرعت همزدن (100 و 200 دور بر دقیقه) و نسبت گلوکز به زایلوز محیط تخمیر (25/0 و 5/0) مطابق طرح فاکتوریال کامل (نوع 2) انجام شد نتایج مشخص نمود که وجود پایه تثبیت در محیط تخمیر بر شدت حجمی مصرف زایلوز (qs) بی اثر بوده است از سوی دیگر، افزایش سرعت همزدن به بهبود راندمان تولید زایلیتول (yp/s) و میزان محصول دهی حجمی زایلیتول (qp) منجر گردید و افزایش نسبت گلوکز : زایلوز محیط تخمیر، افزایش غلظت نهایی زایلیتول تولید شده (p) منجر گردید و افزایش نسبت گلوکز : زایلوز محیط تخمیر، افزایش غلظت نهایی زایلیتول تولید شده (p) را به دنبال داشت به این ترتیب سطوح بهینه متغیرهای این مرحله به صورت عدم استفاده از پایه تثبیت، سرعت همزدن 200rpm و نسبت گلوکز به زایلوز 5/0 به دست آمد که مقادیر 77675 (g/l) ، 0/08625(g/l.h) و 89 را به ترتیب برای غلظت نهایی زایلیتول (p) میزان محصول دهی حجمی زایلیتول (qp) و راندمان تولید زایلیتول (yp/s) حاصل نمود.